Queen Elisabeth National Park

Yes, we hebben de schitterende natuur van Oeganda al kunnen bewonderen. Zondag trokken Katrien, Bahat (onze veldassistent) en ik namelijk naar het Queen Elisabeth National Park. Het was zo'n 4 uur rijden met lokaal transport. Eenmaal aangekomen in de vroege avond troffen we meteen een leuk gezelschap van 2 Spanjaarden, 2 Argentijnen en 2 Duitsers aan. De volgende ochtend zouden ze met een jeep een game drive doen, en wij konden meteen mee!

Om 6u stond onze jeep en gids klaar. Gedurende een prachtige zonsopgang zagen we al enkele mooie dieren: oa waterbuffels, gazelles, antilopes, bavianen. Eigenlijk best veel van hen, maar we wouden het betere dierenrijk: leeuwen, olifanten en luipaarden. Giraffen en neushoorns zijn er niet in dit park. We zaten met 4 man op het dak, echt wel chic. Maar dan sloeg het noodlot toe: autopech temidden van het park! De gids belde meteen een mechanicien, maar dat zou lang duren. Na zo'n 3 kwartier passeerde een andere groep ons en de Australische chauffeur wist ook iets van auto's en herstelde de jeep! Ondertussen namen we veel foto's van kuddes buffels. En jawel, we zagen op de terugweg nog een kudde van ongeveer 15 olifanten!


Maar het beste moest nog komen. Na een lunch gingen we aan de kust eens kijken welke dieren er aan de waterkant zaten. Wat we daar zagen was schitterend: grote groepen olifanten, nijlpaarden en buffels door elkaar. En in de namiddag stond er een boottocht naar daar op ons programma! Toen we met de boot vertrokken waren alle dieren er nog en het was schitterend: zo'n 80 olifanten, nijlpaarden, buffels, enkele krokodillen, visarenden, pelikanen en veel andere vogels. Vooral de olifanten waren super, k heb enkele mooie filmpjes. Die avond smaakte onze maaltijd des te beter! De volgende dag zouden we alweer vertrekken, jammer genoeg zonder een leeuw te zien.


Maar eerst deden we nog een begeleide wandeling rond het peninsula. Daarbij geen massa aan dieren, maar dat was ook niet verwacht. Toen we en taxi terug wouden nemen hoorden we dat er op een bepaalde plek op de terugweg 2 leeuwinnen zaten. En jawel, we hebben ze gezien! Wat een geluk. Verder bezochten we nog een krater van een vulkaan waarin een zoutmijn gevestigd is (alles met mankracht). De lokale gids kon ons veel vertellen. Voila, en nu zijn we net terug in eens studiegebied.

Morgen werk ik een beetje in het office en daarna trek ik voor waarschijnlijk een week naar 2 andere en kleinere studiegebieden. En daarna nog tot de 14de alles afwerken in dit studiegebied, terug naar Kampale en naar Tanzania!

Groeten!

Moudougavou

Hai, net met Katrien weer even naar Mbarara gekomen om te internetten. Een heel gezellige rit, met 9 personen in de auto, 4 vooraan en 5 achteraan. Schakelen is zelfs geen probleem. Alles gaat nog goed hier. We zijn nu al twee weken met het veldwerk bezig en ik heb het grootste deel van het eerste studiegebied gedaan. De laatste 3 dagen ben ik zelfs bij het huisje gebleven en ben ik begonnen met mijn kaart te digitalizeren, een erg tijdrovend werkje. Het veldwerk zelf blijft nog altijd even tof en avontuurlijk: het weer zat mee de voorbije dagen (geen echte regenbuien meer), veel heuvels/bergen beklommen, de plaatselijke taal leren spreken (dat vinden ze hier geweldig), het eten steekt nog niet tegen, het vroege opstaan went, ... In ons dorp is er wel een quarantaine wegens voet-en klauwzeer. Gevolg: elke avond vis, vis en vis aangevuld met rijst, banaan, ... Soms eten we dan maar vlees tijdens de dag, want dat gebied valt buiten de quarantaine :)

Eigenlijk is het echt geweldig om elke ochtend met de moto door het landschap te rijden. Soms twijfel ik of het tranen van de snelheid of van geluk zijn ;) Ook met de gezondheid alles naar wens. Misschien de enige klacht is dat ik niet afval in Afrika, maar net in beperkte mate bijkom! Heel de tijd op de moto zitten heeft dus ook zijn nadelen en de borden zijn hier rijkelijk gevuld. Enkele dagen geleden nog een gefietst, en dat deed deugd! Al reed het vehikel niet zo soepel dan in Belgie, de berg ben ik toch maar mooi opgeraakt. Het gejuich van de mensen langs de straat helpte ook wel. Zowat elke avond speel ik hier voor het donker wordt ook een goed partijtje voetbal met zo'n 10 plaatselijke jongetjes. Die vinden het natuurlijk geweldig dat een blanke komt meedoen. Ik heb trouwens het gevoel dat er elke dag meer speler nijkomen. De eerste maand keek ik bijna dagelijks 1 of 2 afleveringen heroes. Wel, dat is hier wel anders. Nog maar 1tje in twee weken, meestal werken we te laat 's avonds of ben ik te moe.

Na volgend weekend gaan we waarschijnlijk naar Queen Elisabeth National Park, daar kijk ik wel naar uit (olifanten, buffels, nijlpaarden, leeuwen, ...). Een tripje naar de plaatselijke hot springs en 5 dagen Tanzania (Serengeti National Park) zijn verder ook nog een must.

Voila, nog zo'n 2 weken hier en dan naar het laatste studiegebied. Groeten!

PS: Moudougavou betekent zwarte, dat is de reply die ik soms geef wanneer ze me blanke noemen

Het echte veldwerk!

En het gaat hier goed! De eerste dag hebben Katrien en ik een huisje gevonden. Het zijn eigenlijk gewoon 2 kamers die in elkaar doorlopen, zonder electriciteit of water. Wassen doen we ons met regenwater dat we even verderop met jerrycans gaan halen. Electriciteit is er zon 200 meter verder, daar werken we in de avond nog wat. Internet is er niet, ook niet in het dorp. Wel in Mbarara, 20 kilometer verderop. Mijn blog zal dus niet meer zo vaak geupdate worden. We hebben elks nog een bed gekregen en een matras gekocht. Met het muskietennet en bij kaarslicht ziet het er heel gezellig uit!

Ik ben nu al 4 dagen in het veld aan het werken en het loont de moeite! Voorlopig staan we op om 7u, nemen een snel ontbijt en starten. Wat houdt dat voor mij in: ik spring achter op de moto met mijn chauffeur en zeg hem waarnaar te rijden. Onderweg stoppen we veel, ik neem gps punten, probeer een landgebruiksmap te tekenen, praat met de lokale bevolking over landveranderingen en schat de bedekkingsgraad van de verschillende gewassen. Het is veel werk en het zijn lange dagen, maar het gebied en de mensen zijn schitterend! Meestal is er dagelijks een stevige regenbui van een dik uur, dat maakt het ook niet zo gemakkelijk. Rond 18u zijn we terug, dan breng ik de gps punten in en verwerk de gegevens. Daarna gaan we eten en uitgeput slapen. Het is eigenlijk net als een groot scoutskamp ;) Vandaag heb ik zelfs een kameleon gezien. Alles goed dus hier!

Doeiii