Rafting

Vrijdag ben ik met een hele hoop blanken voor de eerst keer echt uitgegaan. Het begon met een feestje op een kot waar er goed gedronken werd en daarna trokken we naar 'Club Rouge'. Het deed echt deugd om nog eens goed te dansen. En het was vooral aangenaam omdat er ook heel wat Oegandezen meewaren die we kenden. Die mannen kunnen super goed dansen en het is echt tof om met zo'n groep op stap te gaan.

Zondag werd het nog beter, samen met Katrien en Aaike gingen we raften op de Nijl! Wat een ervaring! Aanvankelijk leerden we hoe te peddelen en wat te doen als de raft zou omslagen. Maar na een tijdje was het tijd voor het echte werk. Het werd een tocht van 30 km met onderweg zo'n 8 rapids (of stroomversnellingen/watervallen). Bij de eerste rapid viel ik al meteen uit de raft, mijn evenwicht zat niet zo goed :) Het was wel grappig dat iedereen in de boot nogal panikeerde, terwijl ik het zelf helemaal niet erg vond en genoot van de stroming. Het moet wel gezegd worden dat deze rafting niet volledig zonder risico's is. Maar de begeleiding was zeer goed, voor de 3 rafts waren er maarliefst 12 kajakkers en een safetyboat. Als je uit de raft viel, kwam er meteen één van die kajakkers naar je toe en mocht je eraan gaan hangen. In totaal zijn we zo'n 3 keer omgekanteld met de raft, één keer was het echt wel vrij hevig. Gelukkig genoeg heb ik mijn adem toen lang genoeg ingehouden tot ik terug boven kwam en de grote golven weg waren. Katrien en Aaike hebben toen wel een schrik gepakt. Jammer genoeg hebben we de grote waterval van zo'n 3 meter gemist!! Onderweg kregen we lunch op de boot en 's avonds was er een heerlijke BBQ.

Gisteren heb 'k nog data verzameld, vandaag werk ik alles af, morgen gaan we shoppen in Kampala en dan zit het avontuur erop... Vrijdagochtend om 6.10 land ik. Wat ga ik meteen in België doen: lekker eten, een volle koelkast bewonderen, supersnel internet, sporten!, ... en m'n vrijheid herwinnen. Hier werden we namelijk altijd bekeken, er werd naar ons geroepen en we werden overal naartoe gebracht ;)

Kort samengevat: Oeganda is een zalig land om te werken en te reizen, de mensen zijn hier heel vriendelijk en het is veilig, alles is goed meegevallen, mijn onderzoek is goed gelukt en de motivatie is nog steeds even hoog ... maar heb toch zin in het normale leven in België!

Ondertussen staan er enkele nieuwe foto's online, zie last 2 weeks (klikken op de link bij de post student life).

Tot snel,
Steven

Ssese Islands

De voorbije 4 dagen waren lekker chill! Met de ferry zijn Katrien, Kristof en ik naar het hoofdeiland van de Ssese Islands vertrokken. Eenmaal daar aangekomen kozen we voor de 'Hornbill camping site'. En het was de juiste camping: een grappige hippie place :) Overal huisjes, geschilderd in alle mogelijke kleuren, hangmatten, bankjes, grenzend aan Lake Victoria met een mooi strand. Een prachtig plekje! Er hing vooral ook een leuke sfeer doordat er steeds andere backpackers waren van allerlei nationaliteiten en vol verhalen. De avonden bestonden dan ook uit gezellige gesprekken, een kampvuurke stoken en lachen met de uitbaters (echte hippies). Het weer viel eigenlijk een beetje tegen, wel jammer, maar het heeft de pret niet verstoord. De tweede dag zijn we een begeleide wandeling in het tropical forest gaan maken. Echt veel bijgeleerd hebben we niet, maar zo'n regenwoud is toch wel indrukwekkend. Lianen, mastodonten van bomen, Velvet monkeys en vooral ook enorm veel vogelsoorten maakten de wandeling aangenaam. Jammer genoeg zijn ze het bos overal aan het kappen om houtkool te maken (kleinschalig) of om gigantische oliepalmplantages te beginnen (grootschalig). Verder op de dag relaxten we een beetje wegens het regenachtige weer. De volgende dag besloten we te gaan mountainbiken, eindelijk eens een beetje sport! Maar dat viel toch wel even tegen: de conditie is niet meer wat ze geweest is, er waren enkele pittige hellingen en mijn fiets was veeel te klein :) Vooral de afdalingen waren vaak onverantwoord, maar niemand is gevallen. We fietsten naar een van de oliepalm plantages en wat we daar zagen was echt deprimerend. Grote stukken regenwoud die door buldozers omver waren geworpen en waar vervolgens mooi in rijen palmen aangeplant waren. Verder werden we nog goed nat van de regen :) Vandaag zat de vakantie erop en namen we de ferry terug. Vanavond gaan we waarschijnlijk met heel wat blanken naar een casino met gratis drank en eten. En zondag staat er rafting op de Nijl op het programma! We hoorden van enkele toeristen (die ervaren rafters gesproken hadden) dat dit een van de beste rafting spots ter wereld is, zoniet de beste. En het is een hele dag, van 10 tot 17u in de boot. Maandag zal ik nog data verzamelen, dinsdag shoppen in Kampala, woensdag alles afronden en donderdagavond neem ik het vliegtuig terug naar België ...

Student Life

En jawel, Steven is al enkele dagen terug in de quasi beschaafde wereld! Op 14 oktober keerden we terug naar Kampala. Het grote werk zit er nu op en daarom is het tijd voor wat ontspanning. We hebben de voorbije week vooral opgetrokken met Belgen en andere blanken.

Zo smaakte de eerste pasta in 2,5 maanden enorm goed en keken we met heel wat Belgen naar België-Spanje in een chic hotel. Wat een match, wat een domme uitslag. Door ons gejuich maakten we de mensen aan een tafeltje ambetant. Ik heb een goede woordenwisseling met een mevrouw gehad, maar nadien heeft ze me een pint getrakteerd :) Ook een douche was een verrijking, warm water was er wel nog niet. Tussendoor verzamelde ik gegevens bij het Statictics House en smokkelde iemand me 's middags binnen in een groot congres in een van de beste hotels. Daar at ik samen met zo'n 500 politieke leiders lunch en de eerste maal echte desserts! Vrijdag en zaterdag zijn we bij Aaike (een bio-ingenieur vriendin) blijven slapen ook Niels Vanhoudt, Astrid Bryon en een ander Belgisch meisje waren er. Daar was zelfs een warme douche :) We maakten er spaghetti en gingen naar een studenten feestje. Oegandese meiden probeerden er ons op de dansvloer te krijgen, maar dat is niet de Belgische mentaliteit. Eerst een pintje drinken, we hadden zelfs stella gekocht (al smaakte die niet zo lekker). Later die avond zijn de Ugandese mensen naar ergens anders getrokken omdat ze het te saai vonden en omdat er een grote ruzie ontstaan was nadat een Duitser een string aan de luster gehangen had ;)

Verder slaapten we uit, bezochten we één van de grootste markten van Kampala, gingen nog eens op restaurant, ... Kortom, het leek een beetje op België. En dat mag ook wel. Want hoe mooi Uganda en hoe vriendelijk de mensen hier zijn, ik kijk er toch al even terug naar uit om het normale leven weer op te nemen.

Jammer genoeg gaat onze trip naar Tanzania niet door. Het was te veel geregel, te ver voor de korte tijd die ons rest en duur. We hebben dan ook besloten om Oeganda verder te ontdekken. Morgen vertrekken Katrien, Kristof en ik voor 4 dagen naar de Ssese eilanden. Daar wachten ons prachtige stranden! Verder gaan we nog een dag naar een tropisch regenwoud en Kampala City verkennen. Tussendoor werk ik nog een beetje en verzamel de laatste data.

Er staan nieuwe foto's van de voorbije 2 maanden online, klikken op http://picasaweb.google.be/steste2002

Zonnige groeten!

Relaxation

Het veldwerk zit erop! Zo'n week geleden was het vierde studiegebied klaar! In de tussentijd heb ik al mijn landgebruikskaarten gedigitaliseerd, een intensief werkje.

Maar er was ook tijd voor twee dagen ontspanning. Op Independence Day leerden we het Oegadese eten klaarmaken. We maakten zelf onze chapatis (soort pannenkoeken), pelden bananen, leerden hoe ze bereid worden, etc. Echt eens leuk om achter de schermen van een restaurant te kijken. En het moet gezegd worden: de vrouwen werken hier echt heel hard. Zondag was het een echte relaxatiedag: eerst een kleine meeting en naar een internetcafé, maar vervolgens pure verwennerij. We trokken namelijk naar het chicste hotel in de stad Mbarara. Daar kregen we eerst een rondleiding doorheen het hele hotel. Zelfs in de Presidentiële suite mochten we een kijkje nemen. Ik nam dan ook plaats in de zetels waar onder andere Queen Elisabeth en de President van Oeganda zaten ;) Daarop betraden we het welness centrum voor een namiddag sauna, turks stoombad en massage. Vooral de massage deed deugd, 45 minuten lang. Maar zelfs de warme douche was al een plezier op zich, een douche was namelijk zo'n anderhalve maand geleden (en deze was warm, dat is 2,5 maand). Tussendoor keken we naar de interland Uganda-Benin (2-1). De pizza in het restaurant maakte de dag helemaal af!

Gisteren namen we van iedereen afscheid, het deed toch een beetje pijn om het stadje te velaten. Nu zijn we terug in ons vetrouwd guest house in Kampala. De volgende dagen zal ik nog een beetje weken en data verzamelen in het Research, maar de naduk zal toch wel liggen op Tanzania plannen en een beetje de toerist uithangen. Zo zullen we met andere blanken optrekken en vanavond al naar België-Spanje gaan kijken.

Baaiiii

Finishing Fieldwork

Hellow,

een hele tijd geleden, maar er is dan ook veel werk verzet! Eigenlijk zit mijn veldwerk erop ;0 Ik heb 3 gebieden in detail bestudeerd en dat is ruim voldoende. Maar aangezien Katrien nog niet klaar is met het eerste gebied, zal ik er nog een 4de bijnemen en de rest van mijn tijd aan het digitalizeren van mijn landgebruikskaart besteden. Vanaf nu kan ik het dus wat rustiger aan doen, wel leuk.

Verder alles goed, het regenseizoen is hier nu wel begonnen wat vaak niet zo praktisch is.

Enkele toffe gebeurtenissen:
- we zijn naar een kerkdienst voor jongeren geweest en dat is echt een aanrader! Dansen, zingen en bidden en dit alles in een fantastische sfeer! Zo zou het in Belgie ook moeten zijn, er zouden terug meer jongeren naar de kerk gaan. De meeste mensen zijn hier trouwens enorm gelovig: elk Bijbels verhaal achten ze waar gebeurd en ze geloven zelfs in mirakels. Je hebt hier dan ook holy crusades ('bring the sick and blind people and they will be healed')
- vandaag zijn we naar de hot springs gegaan. Een leuk uitstapje voor een zondag, maar het was wel een beetje teleurstellend. De springs waren namelijk enorm klein, wat het misschien net leuk maakte. Want de weg er naartoe is heel slecht en er waren dan ook in de verste verte geenn touristen te bekennen
- vannacht even wakker geworden van een mini aardbeving, wel chill als je zo in je bed ligt. Het was al de tweede die ik hier meemaakte
- ik bezocht bananenplantages, geitenkwekerijen, imkerijen, grotten, goudmijnen, ..., beklom bergen, sprak veel met boeren en genoot ;)

Tot de 14de blijven we nog in ons studiegebied. Daarna gaan we terug naar Kampala (Kawanda) om de laatste date te verzamelen en tussendoor (wsl 20-24 oktober) willen we nog Nationale parken in Tanzania gaan bezoeken.

Fotos komen er na de 14de ergens aan, en ik heb er veel ;)

Zet de stella al maar koud!

Queen Elisabeth National Park

Yes, we hebben de schitterende natuur van Oeganda al kunnen bewonderen. Zondag trokken Katrien, Bahat (onze veldassistent) en ik namelijk naar het Queen Elisabeth National Park. Het was zo'n 4 uur rijden met lokaal transport. Eenmaal aangekomen in de vroege avond troffen we meteen een leuk gezelschap van 2 Spanjaarden, 2 Argentijnen en 2 Duitsers aan. De volgende ochtend zouden ze met een jeep een game drive doen, en wij konden meteen mee!

Om 6u stond onze jeep en gids klaar. Gedurende een prachtige zonsopgang zagen we al enkele mooie dieren: oa waterbuffels, gazelles, antilopes, bavianen. Eigenlijk best veel van hen, maar we wouden het betere dierenrijk: leeuwen, olifanten en luipaarden. Giraffen en neushoorns zijn er niet in dit park. We zaten met 4 man op het dak, echt wel chic. Maar dan sloeg het noodlot toe: autopech temidden van het park! De gids belde meteen een mechanicien, maar dat zou lang duren. Na zo'n 3 kwartier passeerde een andere groep ons en de Australische chauffeur wist ook iets van auto's en herstelde de jeep! Ondertussen namen we veel foto's van kuddes buffels. En jawel, we zagen op de terugweg nog een kudde van ongeveer 15 olifanten!


Maar het beste moest nog komen. Na een lunch gingen we aan de kust eens kijken welke dieren er aan de waterkant zaten. Wat we daar zagen was schitterend: grote groepen olifanten, nijlpaarden en buffels door elkaar. En in de namiddag stond er een boottocht naar daar op ons programma! Toen we met de boot vertrokken waren alle dieren er nog en het was schitterend: zo'n 80 olifanten, nijlpaarden, buffels, enkele krokodillen, visarenden, pelikanen en veel andere vogels. Vooral de olifanten waren super, k heb enkele mooie filmpjes. Die avond smaakte onze maaltijd des te beter! De volgende dag zouden we alweer vertrekken, jammer genoeg zonder een leeuw te zien.


Maar eerst deden we nog een begeleide wandeling rond het peninsula. Daarbij geen massa aan dieren, maar dat was ook niet verwacht. Toen we en taxi terug wouden nemen hoorden we dat er op een bepaalde plek op de terugweg 2 leeuwinnen zaten. En jawel, we hebben ze gezien! Wat een geluk. Verder bezochten we nog een krater van een vulkaan waarin een zoutmijn gevestigd is (alles met mankracht). De lokale gids kon ons veel vertellen. Voila, en nu zijn we net terug in eens studiegebied.

Morgen werk ik een beetje in het office en daarna trek ik voor waarschijnlijk een week naar 2 andere en kleinere studiegebieden. En daarna nog tot de 14de alles afwerken in dit studiegebied, terug naar Kampale en naar Tanzania!

Groeten!

Moudougavou

Hai, net met Katrien weer even naar Mbarara gekomen om te internetten. Een heel gezellige rit, met 9 personen in de auto, 4 vooraan en 5 achteraan. Schakelen is zelfs geen probleem. Alles gaat nog goed hier. We zijn nu al twee weken met het veldwerk bezig en ik heb het grootste deel van het eerste studiegebied gedaan. De laatste 3 dagen ben ik zelfs bij het huisje gebleven en ben ik begonnen met mijn kaart te digitalizeren, een erg tijdrovend werkje. Het veldwerk zelf blijft nog altijd even tof en avontuurlijk: het weer zat mee de voorbije dagen (geen echte regenbuien meer), veel heuvels/bergen beklommen, de plaatselijke taal leren spreken (dat vinden ze hier geweldig), het eten steekt nog niet tegen, het vroege opstaan went, ... In ons dorp is er wel een quarantaine wegens voet-en klauwzeer. Gevolg: elke avond vis, vis en vis aangevuld met rijst, banaan, ... Soms eten we dan maar vlees tijdens de dag, want dat gebied valt buiten de quarantaine :)

Eigenlijk is het echt geweldig om elke ochtend met de moto door het landschap te rijden. Soms twijfel ik of het tranen van de snelheid of van geluk zijn ;) Ook met de gezondheid alles naar wens. Misschien de enige klacht is dat ik niet afval in Afrika, maar net in beperkte mate bijkom! Heel de tijd op de moto zitten heeft dus ook zijn nadelen en de borden zijn hier rijkelijk gevuld. Enkele dagen geleden nog een gefietst, en dat deed deugd! Al reed het vehikel niet zo soepel dan in Belgie, de berg ben ik toch maar mooi opgeraakt. Het gejuich van de mensen langs de straat helpte ook wel. Zowat elke avond speel ik hier voor het donker wordt ook een goed partijtje voetbal met zo'n 10 plaatselijke jongetjes. Die vinden het natuurlijk geweldig dat een blanke komt meedoen. Ik heb trouwens het gevoel dat er elke dag meer speler nijkomen. De eerste maand keek ik bijna dagelijks 1 of 2 afleveringen heroes. Wel, dat is hier wel anders. Nog maar 1tje in twee weken, meestal werken we te laat 's avonds of ben ik te moe.

Na volgend weekend gaan we waarschijnlijk naar Queen Elisabeth National Park, daar kijk ik wel naar uit (olifanten, buffels, nijlpaarden, leeuwen, ...). Een tripje naar de plaatselijke hot springs en 5 dagen Tanzania (Serengeti National Park) zijn verder ook nog een must.

Voila, nog zo'n 2 weken hier en dan naar het laatste studiegebied. Groeten!

PS: Moudougavou betekent zwarte, dat is de reply die ik soms geef wanneer ze me blanke noemen

Het echte veldwerk!

En het gaat hier goed! De eerste dag hebben Katrien en ik een huisje gevonden. Het zijn eigenlijk gewoon 2 kamers die in elkaar doorlopen, zonder electriciteit of water. Wassen doen we ons met regenwater dat we even verderop met jerrycans gaan halen. Electriciteit is er zon 200 meter verder, daar werken we in de avond nog wat. Internet is er niet, ook niet in het dorp. Wel in Mbarara, 20 kilometer verderop. Mijn blog zal dus niet meer zo vaak geupdate worden. We hebben elks nog een bed gekregen en een matras gekocht. Met het muskietennet en bij kaarslicht ziet het er heel gezellig uit!

Ik ben nu al 4 dagen in het veld aan het werken en het loont de moeite! Voorlopig staan we op om 7u, nemen een snel ontbijt en starten. Wat houdt dat voor mij in: ik spring achter op de moto met mijn chauffeur en zeg hem waarnaar te rijden. Onderweg stoppen we veel, ik neem gps punten, probeer een landgebruiksmap te tekenen, praat met de lokale bevolking over landveranderingen en schat de bedekkingsgraad van de verschillende gewassen. Het is veel werk en het zijn lange dagen, maar het gebied en de mensen zijn schitterend! Meestal is er dagelijks een stevige regenbui van een dik uur, dat maakt het ook niet zo gemakkelijk. Rond 18u zijn we terug, dan breng ik de gps punten in en verwerk de gegevens. Daarna gaan we eten en uitgeput slapen. Het is eigenlijk net als een groot scoutskamp ;) Vandaag heb ik zelfs een kameleon gezien. Alles goed dus hier!

Doeiii

TIA

Hiha! De uitspraak van de dag: TIA = This is Africa!

Waar staat dit voor?

- Deadlines uitstellen en te laat komen (we zullen nu ten vroegste zaterdag vertrekken)

- Door het rode licht rijden met zo'n 20 auto's en er u niets van aantrekken

- Onderweg naar ergens nog enkele mensen oppikken en die ter plaatse brengen
- Alles wat nog maar enigszins kan rijden als vervoermiddel gebruiken

- Niet geloven in de evolutietheorie, wel in 'holy crusades: bring the sick and blind people!'
- Veel lawaai maken, dag en nacht

- Aangevallen worden door hordes kinderen die je niet snel loslaten

- Niet werken wanneer dat moet (bewijs = de hilarische foto's --> slapen, haren kammen, skypen, internetten, ...)

- Nergens nutella vinden

Maar dat maakt het nu net zo speciaal. Greetz!

Local food

Deze dagen ben ik me volop aan het voorbereiden om dan waarschijnlijk vanaf woensdag het veld in te trekken. Hopelijk lukt dat, want je weet hier maar nooit. We hunkeren hier wel een beetje naar ontspanning. Waarom? Wel, op voorhand hadden we altijd gehoord dat de Oegandezen in het weekend niets doen en dat de gemiddelde buitenlandse thesisstudent zo'n 1 tot 2 weken kan reizen. Maar voorlopig hebben we letterlijk nog geen enkele echte vrije dag gehad. Het werken op zich is echt geen pobleem, maar een beetje ontspanning mag toch af en toe ;)

Over het lokale eten: dat valt echt wel goed mee! Vlakbij ons guest house hebben we een restaurantje ontdekt met een heel vriendelijke en gedienstige bazin (Christine). 'k Denk dat we er nu al zo'n 10 keer gaan eten zijn en de borden zijn steeds rijkelijk gevuld. Het gaat als volgt: we (=Katrien, Kristof en ik) komen aan, Christine schuift de stoelen onder ons gat, we vragen wat ze in huis heeft, ze gaat even checken wat de pot schaft en vervolgens bestellen we. Het leuke is dat we niet à la carte eten, maar dat we zelfs ons eigen bord samenstellen naar onze goesting. De maaltijd bestaat steeds uit een combinatie van 1 bord (met: matoke = gekookte banaan, spinazie, bonen, cassava, sweet potaties en/of rice) en 1 kommetje (met vlees/vis in een sausje). De service is trouwens ook altijd zeer snel, vandaar dat we altijd terugkeren. Gisteren probeerden we eens een ander restaurantje om te kunnen vergelijken, maar daar rekenden ze dan weer veel te veel geld aan. Natuurlijk hebben we de prijs naar beneden gehaald ;)

Op naar het veld nu! Mss ga ik dan even niets meer kunnen posten.

Doeiiii

Veldwerk met de proffen!!

Hier ben ik terug, levend en wel na een zalige 5 dagen op het terrein!

En het was fantastisch! We waren met een heel gezelschap: Prof. Deckers en Prof. Poesen (promotor en co-promotor), 4 Ugandese doctoraatsstudenten, 2 chauffeurs en 3 Leuvense studenten. Het was vooral leuk om je proffen eens op deze manier te leren kennen. We trokken vier dagen naar mijn studiegebied rond Mbarara en kregen heel wat uitleg. Mijn notaboek is ondertussen al goed gevuld en nu heb ik echt een goed zicht op mijn onderwerp. Het hoofddoel blijft een land use map te maken, dus alle verschillende vegetaties en landgebruiken in kaart brengen. Daarboven zal ik de landgebruiksveranderingen doorheen de tijd bestuderen adhv lucht- en satellietfoto's + de impact van deze veranderingen bespreken. Het grote gezelschap maakte het heel interessant, iedereen heeft een ander onderwerp en de mix van alle facetten is leerrijk (bijvoorbeeld bodem - landgebruik - sociale kant - economische kant).

Dezer dagen heb ik heel wat 'meer' ontdekt, voornamelijk omdat de proffen zoveel verhalen en wijsheden kunnen vertellen. Prof. Deckers is de bodemkundige, met hem bespraken we alle bodems en landgebruiken. Prof. Poesen is de geograaf en de man die ons alles kon vertellen over de gesteentes. Samen vulden ze elkaar enorm aan, vooral de verhalen die ze erbij vertelden waren steeds enorm boeiend. Zo vonden we prehistorische artefacten en een dolmen (grafheuvel), vertelden ze over de rol van dede moerassen en termietenheuvels, en nog zoveel meer! 's Middags was er geen bijna nooit tijd om te eten - tenminste daar maakten we geen tijd voor - dus bleef het bij enkele bananan en wat nootjes. Het waren lange dagen, meestal van 7-19u in het veld en daarna nog nabesprekingen tijdens het eten :) Maar de proffen waren leuk gezelschap en er werden veel grapjes gemaakt!

Gisteren was ik wel een beetje ziek (vooral zwakjes), maar dat was niet zo'n ramp. We trokken namelijk met de proffen naar een ander gebied (niet het mijne). Ik ben voornamelijk in de auto blijven rusten en vandaag ben ik alweer de oude. De proffen zijn vandaag vertrokken. Het was enorm leerrijk en nu heb ik super veel zin om erin te vliegen! Waarschijnlijk ben ik vanaf dinsdag in Mbarara om te starten met m'n metingen, hopelijk is er daar ergens een internet café in de buurt.

Er staan nieuwe foto's online!

Leve de 4x100m vrouwen!

Pictures!

Iep,

de proffen zijn tot morgen naar Tanzania, vandaag een laatste dag prutsen met programma's en satellietbeelden. Dan gaan we eindelijk het veld in, wiha!

Ondertussen staat er een selectie foto's online: http://picasaweb.google.be/steste2002

Baaibaai

Working proposal

De voorbije week kan kort samengevat worden: vrij saai, maar leerrijk ;) We werkten namelijk de hele tijd aan ons ‘working proposal’. Dat is het rapport waarin we onze methodes uitwerken die we de volgende maanden zullen toepassen. De dagen bestonden dus uit het lezen van papers, ontmoeten van belangrijke mensen en vooral uit rondrijden om data te verzamelen (zoals satellietbeelden). Vanavond komen m’n 2 proffen uit Leuven aan en vanaf dan zal ik weer het veld in trekken (jiha!).

Dan maar enkele weetjes:
- Aangezien we vlakbij de evenaar zitten, blijft lengte van dag en nacht ongeveer hetzelfde gedurende het hele jaar. Om 19u is het hier al donker en de mensen staan hier dus heel vroeg op. Maar op zich is dat geen enkel probleem, want na een dag werken ben je hier echt wel moe. Voorlopig bestaat onze avond uit een douche, een (of enkele) pintje(s), op restaurant gaan, jungle speed of een kaartspelleke spelen en nog een aflevering van Heroes kijken onder het muskietennet

- Iedereen heeft hier een gsm en voor ons is het heel goedkoop om te bellen/sms’en. Overal zie je en hoor je reclame voor de verschillende gsm-operatoren. En er is een hele mooie vorm van advertising: de operatoren schilderen namelijk in elk dorp wel enkele huizen in hun kleur en logo. Dat maakt de huizen veel mooier want de mensen besteden meestal zelf geen geld aan verf! En het is echt schitterend om te zien! Ook het aantal benzinestations langs de weg is enorm

- We worden hier steeds met onze chauffeur en begeleider naar alle plaatsen gebracht. Dat is natuurlijk heel praktisch en snel, maar het heeft een groot nadeel. We hebben namelijk bijna geen beweging! Voor kleine afstanden forceren we hen nu al om te voet te gaan. Het is niet evident, want zij willen het beste voor ons (veiligheid enz). Maar eenmaal als het veldwerk echt bezig zal zijn zal er wel verandering in komen, de bergen zijn hier niet zoals in België en deze zijn niet met de auto bereikbaar :)

- De voorbije dagen hebben we heel wat belangrijke informatie verkregen die normaal gezien niet zomaar wordt vrijgegeven. En dit om één reden: omdat we blank zijn! Voor bepaalde satellietbeelden zouden ze hier een fortuin moeten betalen, maar de woorden ‘Belgian student’ en ‘research’ doen hier al wonderen. Ze zijn ons hier nu al enorm dankbaar.

Tot een volgende en succes aan de 2de zitters!!

Mbarara field trip

De voorbije 3 dagen kunnen samengevat worden als een verkenning van mijn studiegebied met de jeep. Mbarara is zo’n 250 km verwijderd van Kampala (KARI) en over die afstand doe je hier toch makkelijk 6 uur. Het moet gezegd worden dat Oeganda niet het armste land van Afrika is. Zo zijn de grote wegen geasfalteerd, weliswaar geregeld met putten erin. Ook de levensstandaard lijkt voorlopig hoger dan in bv Senegal. In de guest houses waar we al verbleven is er steeds stromend water, een douche en een toilet (met wc-papier). Er wordt ook volop geïnvesteerd, wegenwerken komen heel vaak voor. De weg naar Mbarara waren ze zelfs van een 2- naar een 4-vaksbaan aan het omvormen. Onderweg passeerden we de evenaar, vele kleine fruitmarktjes, straatverkopers, enkele kraanvogels (een van de symbolen van Oeganda) en antilopen. De 3 dagen bestonden uit: heenreis – exploratie van het gebied – terugreis. Gelukkig hebben we een pick-up, want we waren met 6. Zo konden er altijd 2 mensen in de laadbak zitten en dat maakt het heel wat comfortabeler. Anders moesten we met 4 op de achterbank gepropt zitten (zoals bij regenweer). Het heeft hier trouwens al enkele keren geregeld (terwijl het droog seizoen is), maar het hinderde de planning niet (wel de beenruimte).

De verkenning van het gebied was schitterend, het is een heel gevarieerd landschap. Mijn hoofddoel is een landgebruikkaart te maken van het gebied dat zo’n 2500 km2 groot is. Om jullie een idee te geven van de verschillende landgebruiken: grasland (weide), bananen, maïs, koffie, sorghum, dorpen, moerassen, Eucalptus-bossen, … Aangezien het gebied zo groot is, zal ik dezer dagen 4-6 relevante micro-catchments selecteren die in detail gekarteerd zullen worden. De kartering zal gebeuren via GPS, maar ik zal me dus wel door heel het gebied moeten verplaatsen en alles opmeten (of een methode ontwikkelen om het te extrapoleren). De verschillende landgebruiken zal ik dan in relatie brengen met de bodem, de topografie, het klimaat en de geologie. En verder zal ik ook de landgebruiken vergelijken tussen ongeveer 1980 en nu (adhv satellietbeelden) + nog veel neven- doelstellingen (maar dat is te veel om uit te leggen).

Terug naar de 3 daagse trip. Het moet gezegd worden dat het eten voorlopig goed meevalt, hoewel de variatie minimaal is en dat het wel eens kan gaan tegensteken. De eerste dagen aten we vooral kip/porc/fish met chips (frieten), maar de frieten zijn we nu al lang beu J Onderweg naar Mbarara bezochten we enkele lokale district officers (bevoegd zijn voor milieu) die uiteraard steeds vereerd waren om ons te ontvangen. Aan Joshua (m’n hoofdbegeleider) kan ik ook alles vragen, hij is momenteel aan z’n doctoraat bezig maar hij blijft de 3 maanden bij me. Zo leer ik het landschap en de cultuur snel kennen, want hij weet er veel van. De tweede dag beklommen we een berg en het uitzicht was schitterend! ’s Avonds relaxten we meestal met een goeie halve liter (Nile special) en we hebben ook al jungle speed gespeeld, de mannen vonden het een geweldig spel.

Nu zijn we sinds dinsdagavond terug in Kawanda en blijven we tot zaterdag om een working report op te stellen. Gisteren heb ik er heel de dag aan gewerkt en het vlot goed. Leuk om eindelijk de doelstellingen te concretiseren. Vandaag zal voornamelijk bestaan uit het lezen van artikels en het leren werken met de GPS en de bijhorende PC-programma’s. Zaterdag vertrekken we waarschijnlijk terug naar Mbarara om het veldwerk in de praktijk uit te testen, daarna keren we terug naar Kawanda. Tussen 12-22 augustus komen mijn twee proffen naar hier en zullen we intensief veldwerk doen. Verder zal ik waarschijnlijk altijd ongeveer 1 of 2 weken in het veld zijn (rond Mbarara) en dan 1 week in Kawanda (om alles te verwerken en te digitalizeren). Mijn onderwerp is echt boeiend, heel breed en het leuke eraan is dat ik de methodes allemaal zelf mag uitwerken. Hier in Kawanda hebben we ook een restaurant ontdekt (vlakbij het guest house) met bonen, sweet potato, cassava, … dus eindelijk iets anders dan chips. Hotmail gaat hier wel heeel traag.

Ook met de gezondheid alles goed! Greetz

Jambo!

Jambo betekent goedendag in Swahili. Gisteren een lange, maar schitterende dag beleefd. Vanaf half 7 's morgens een hele dag rondgereden. Een ideale mix van studie en ontspanning. Eerst verkenden we het gebied, suikerrietplantages, de erosie opstellingen, ... Wat me vooral is bijgebleven zijn de vele kleine dorpjes met lemen hutjes, waarbij alle kinderen stomverbaasd waren om 3 blanke ('Muzumu!') te zien. We werden ook enkele keren ontvangen in de dorpjes, kregen suikerriet en jackfruit. Tijdens dergelijke conversaties onder de boom stonden er soms wel 20 kinderen rond ons. Later trokken we naar het meer toeristische Jinja, waar we de source of the Nile bezochten.

Momenteel zijn we met een meeting bezig, kaarten aan het bekijken, eigenlijk ons onderwerp eens deftig uitwerken. Iedereen is zeer behulpzaam en we worden overal naartoe gebracht. Zo meteem vertrekken we tot dinsdag avond naar m'n studiegebied om dat te exploreren, en ik heb er zin in!

Het eten is hier echt lekker en vooral de verschillende fruitsoorten zijn super. Ook slapen onder een muskietennet blijft een schitterende ervaring, heel romantisch!

Een goede ontvangst

Alles verloopt prima! Zoals jullie misschien al weten, reisde ik samen met Katrien Moubax (ook bio-ir) en Kristof Herremans (geografie). Gisterenavond op de luchthaven werden we meteen opgehaald door onze begeleider Joshua en pilot (driver) Sam. Zij brachten ons naar een guesthouse (met per persoon een dubbel bed) waar we goed geslapen hebben. Het weer is hier zeker draaglijk en de mensen zeer vriendelijk. Vanmorgen kregen we een rondleiding in het Kawanda Agricultural Research Institute (KARI), het is een vrij groot onderzoekscentrum met labo’s voor oa bodem- en wateronderzoek. Na de rondleiding gingen we langs de Belgische ambassade, geld wisselen, een sim kaart kopen en naar een supermarkt. M’n nieuwe nummer is (zonder landcode) 0773848524.

Er is ook al een ruwe planning opgesteld van wat we de komende weken zoal gaan doen. Morgen trekken we met de 4x4 een hele dag op verkenning naar het Oosten en zondag komen we samen met een heleboel onderzoekers om onze onderwerpen uit te werken. Vanaf maandag gaan we voor enkele dagen mijn onderzoeksdomein rond Mbarara verkennen. Daarna keren we terug naar het KARI om alles goed voor te bereiden en vanaf de 11de of 12de augustus komen m’n 2 professoren en zullen we zo’n 10 dagen rondreizen om vervolgens aan het echte werk te beginnen. Het loopt hier dus allemaal vlot! Zeker omdat Joshua bv altijd met ons zal meereizen. Het internet hier op het KARI is wel tergend traag, en ik heb m’n eerste kakkerlak platgetrapt J (dat was de enige die we gezien hebben hoor, niet dat het hier een invasie is).

Als je een brief wil schrijven dan kan dat via: Steven Vanonckelen (Belgian student), national agricultural research laboratories, P.O. Box 7065, Kampala, Uganda

Reacties altijd welkom! Bye

Hela!

Welkom op mijn blog!

Tussen 31 juli en 31 oktober zal ik voor m'n thesis onderzoek doen in Oeganda. De voorlopige titel van m'n thesis luidt: 'Land use dynamics research in the Ruizi river catchment, southwestern Uganda'. Het grootste doel is de landgebuiksveranderingen doorheen de tijd in verband te brengen met bodemerosie. De eerste week verblijf ik waarschijnlijk in het Kawanda Research Institute, daarna trek ik naar het dorp Mbarara (zie kaart hieronder) vanwaar mijn veldonderzoek start. Een exact adres heb ik nog niet, enkel dat 'k zal verblijven in het project house in Ndeija Mbarara.

Via dit blog probeer ik jullie een beetje op de hoogte te houden. Met de nadruk op proberen, want het internet is niet zo betrouwbaar. Ik heb er alvast veel zin in! Tot hoors! Steven